ඉරි තලා සිඳෙන'යුරු මහ පොළොව වුව විටෙක
වියළිලා ගිහින් ඇස කඳුළු කෝ දැන් දුකට
ඉකි ගසා හඬන විට නෑසෙන්න හඬ පිටට
හිස වටා විදුලි ගිණි පුපුරණවාද කොහෙද
මහ කඳුත් නාය යයි දරාගත නොහැකි අවසන
ඉතින් මම, මගෙ හිත කවුද ඒත් ඒක්කල බැලුවම
සිනාසී නුඹ බලා ඉන්නවා සිහිනයක මම දැක්කම
හිත සසල වී රිදෙන අන්දම පුදුමයක් නැහැ නේද
උඩහ පැත්තට වැහි වැටෙන විට ගඟ දෝරෙ යයි රුදුරු
පහළ වතු පිටි ඉවුරු බිඳිමින් ගලා යයි හැකි අයුරු
කුණාටුව මැද මටත් හැකිනම් එලෙස වන්නට රුදුරු
ඒත් කොහොමද මතක් වෙන්නෙම නුඹෙ සිනා මුව සොඳුරු
No comments:
Post a Comment