අඬ අඬා හිත යටින් සිනාසෙන මුත් පෙනෙන්නට පිටට

නුඹ දන්නවා මා හඬන වග යාන්තන් දැක්කත් මුහුණ

තද කරන් හිත නුඹ ඉන්න දැනුනත් දුකක් විටෙක

කියා දෙනවද හැකිනම් මටත් ඒ නුඹ ඉන්න විදිහ

නුඹ හිතට එන විට දැනෙන දුක මෙබඳුය

ඉරි තලා සිඳෙන'යුරු මහ පොළොව වුව විටෙක

වියළිලා ගිහින් ඇස කඳුළු කෝ දැන් දුකට

ඉකි ගසා හඬන විට නෑසෙන්න හඬ පිටට

හිස වටා විදුලි ගිණි පුපුරණවාද කොහෙද

මහ කඳුත් නාය යයි දරාගත නොහැකි අවසන

ඉතින් මම, මගෙ හිත කවුද ඒත් ඒක්කල බැලුවම

සිනාසී නුඹ බලා ඉන්නවා සිහිනයක මම දැක්කම

හිත සසල වී රිදෙන අන්දම පුදුමයක් නැහැ නේද

උඩහ පැත්තට වැහි වැටෙන විට ගඟ දෝරෙ යයි රුදුරු

පහළ වතු පිටි ඉවුරු බිඳිමින් ගලා යයි හැකි අයුරු

කුණාටුව මැද මටත් හැකිනම් එලෙස වන්නට රුදුරු

ඒත් කොහොමද මතක් වෙන්නෙම නුඹෙ සිනා මුව සොඳුරු

600 වෙනි සටහන

සමහරු 

ඉවසලා ඉවසලා අවසන

ජීවිතය හැර ගියහ

තවත් සමහරු

පිස්සන් බවට පතව

අනෙකා එන තුරා 

තවමත් මග බලා සිටින්නෝය

තවත් සමහරු

කිසිවක් සිතාගත නොහැකිව

මග නැවතී සිටින්නෝය

ඇත්තේ පෙර කී අවස්ථා දෙක පමණි

දන්නවද මැණික

නුඹ නොමැති දවසක පරිමාව

ලීටර්ම තුන හමාරක් විතර

බීර විතරක් මත් වෙන්න

සිහියෙන් කොහොම ඉන්නද

කඳුලුවත් හෙලන්න නොහැකි විට

මං මෙහෙම කිව්වට

"එහෙම නෑ ඔය බොරු වෙන්න ඇති"

මගෙ මැණික එහෙම හිතන්න....

නුඹ නොමැති දවස්

තිබුණාද මතක නෑ මෙතෙක්

නුඹ රැඳුණු හිතත්

නුඹ කොහිද ඇසුවෙ නෑ තවත්

තනිව සිහිනෙකවත්

සිතන්නත් බය හිතෙන හවස්

පිරී හිස්වෙන වීදුරු 

කෙලෙස දුරුකරයිද හිඩැස්

කොතැන හෝ ඉඳ අදත්

හිනැහෙන්න සිත තුටින්

විඳින විට ජීවිතය ටිකක්

විඳවීම් අමතකව යන ලෙසින්

කඳුළු සිරවුණු දෙනෙත්

සොයන විට නුඹ කොතක්

ඇය තුටින් නම් ඉතින්

කඳුළු (මට) වද නොඳී ඉඳපන්

එකින් එක එකතු කර 

මතකයන් අපි හිනැහුණ ඉඳහිට

වීසි කරමි ආයෙත්

නොදකින්න කිසි දින

මතකද අඬපු දුක්වුණ තැන්

ලන්කර ගනිමි පරිස්සමට 

මා ලඟම මා සමඟ 

මියෙන තුරු හැමදාටම

නමුත්,

හිනැහුණු හැඬූ මතක සියල්ලම

විසි කර දමනු මැන

නැවත මතකයටවත් නේන්නම

මතකයන් නුඹ ලඟ තිබිය යුතු නැත