ලංවෙන්නවත් නොහැකි ගිරි ශිඛර මත දුර ඈත

දම් පාට මල් පිපෙනවා නොහැකි මුත් විඳගන්න ඒ සුවඳ

රොන් සොයා ඉගිල එනවට වඩා හති වැටෙන දිගු ගමනක

දුරින් ඒ මල දකින එක තමයි මටනන් ලස්සන

අත පොවන්නට දුර උනත් ඇයි මගේ කර ගන්නට බැරි

දුර තැනක නොපෙනෙන්න ඉඳ රුව දකින එක මට රිසි

නොදුටු සේ වෙනතක් බලා නුඹ ඉන්න විට හැඩ වැඩි

ඈත පිපුනට කමක් නෑ, ලස්සනම මල නුඹ මගෙ

කුමට පබඳිම්ද කව් පද

නුඹේ රුව කවියක්ය ඉතිරෙන කව් රස

උපමා අවැසි කුමටද

මෙතෙක් දුටු සුන්දරම රුව නුඹ කොට

මදක් හිස මිදුනට

බැන්ද රන් කෙහෙරැලි ලෙලෙන විට

ඇසිපිය හෙලන්නට

නුඹ දන්නවද, අමතකව යන අරුමය 

වදනක සොඳුරු බව

නිවන'යුරු අරුමයක්මැයි මා සිත

සමහර කවි නොලියවෙන හවස්

තමයි ආදරේ පිරුණුම දවස්

නුඹ ගැනම සිතමින් වෙහෙසුනා මිසක්

පද පෙළක් ගලපන්න තිබුණ නෑ ඉඩක්