මරණීය වේදනාවක්
රමණීය ආදරයකින් මතුවන විරහවක්
රිදෙන තැනවත් නොතේරෙන රිදුමක්
රුදුරු ඇයි නුඹ මේ තරම්
නොදැනේ නොසිතේ කුමක් කරම්
අවිනිශ්චිත අනාගතයක අදුරක්
වෙලා මා ගත සිත මරණයේ සෙවනැල්ලක්
නුඹ ඇවිත් ගෙළ සිඳින සිහිනයක්
විසල් අහස් කුස තරමට ආදරක් ලදිම්
නිමක් නොමැති සයුර තරම් ආදරයක් දුටිම්
අසුරු සැනින් වෙන්වෙන්නට සිදු වන බව සැනින්
දැනෙන විටක ඉවසන්නට මටත් කියා
දියන්
No comments:
Post a Comment