ඇවිත් යනවද එක මොහොතකට රාත්‍රිය අඳුරුයි
රුදුම් පිරිමැද සිත නිවන්නට හැකි නුඹට පමණයි
නුවණ් තෙත් කල වේදනාවක අරුත ඒ නුඹමයි
ලවන් සනහන ගීතිකාවක පවස හද රිදවයි
විටින් විට සිහිවෙද්දි නුඹ හා මැවු හීන අහසේ
සිතින් සිත වෙන් නොවී ඉන්නට පෙම් වදන් අස්සේ
නෙතින් නෙතවත් මුණ ගැහෙන්නට නොහැකි වී ඇත්තේ
අතින් අතවත් නොගෑවී පෙම් කලේ නුඹ මත්තේ
රුවින් අග තැම්පත් අහිංසක නුඹ භාවනාවක්
සිඳින්නට බැරි තරම් සිත මත රැඳි වේදනාවක්
සැනින් පැමිණී සිත නිවන්නට හැකි ගීතිකාවක්
සවන් සනසනු මිහිරි වදනින් යලි එක් වතාවක්
No comments:
Post a Comment